Ημερομηνίες συνάντησης Παιδικής Λέσχης Ανάγνωσης Βιβλιοθήκης Λιβαδειάς

 Η Bιβλιοθήκη μας ξεκινά και φέτος τη λειτουργία της Παιδικής Λέσχης Ανάγνωσης με τη δημιουργία ομάδας για παιδιά Δημοτικού Σχολείου με υπεύθυνη την εκπαιδευτικό Βασιλική Νιαβή.
Σκοπός αυτής της πρωτοβουλίας είναι να έρθουν τα παιδιά σε επαφή με το εξωσχολικό βιβλίο, να γίνουν αναγνώστες ώστε μεγαλώνοντας να επιζητούν τη συντροφιά του από δική τους επιλογή και ανάγκη, γιατί «…τα βιβλία είναι τα μαγικά μας μάτια. Μας δίνουν γνώση και πληροφορίες και μας οδηγούν μέσ’ από τα δύσκολα και δύσβατα μονοπάτια της ζωής…» (Manorama Jafa, Ινδία).

Στην ομάδα θα συμμετέχουν παιδιά της Β΄ τάξης Δημοτικού. Οι συναντήσεις θα πραγματοποιούνται μια φορά το μήνα. Θα διαβάζονται βιβλία κατάλληλα για την ηλικία τους και θα τα επεξεργάζονται με ποικίλους τρόπους, όπως δραματοποίηση, εικαστική έκφραση αλλά και. εκφράζοντας τα συναισθήματά τους και τις εμπειρίες τους.
Πρώτη συνάντηση: Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2014, 6 μμ.
Δηλώσεις συμμετοχής: στα τηλ. 2261089970 ή 2261081340.
  

Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2015                ώρα      6.00 - 7.30

Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2015                               "               

Παρασκευή 27 Μαρτίου  2015                                "      

Παρασκευή  24 Απριλίου   2015                                 "        

Παρασκευή 22 Μαίου 2015                                   "

                                  

Γιγαντομαχία

Όταν ο Κρόνος έκοψε τα γεννητικά όργανα του Ουρανού, αίμα έσταξε στη Γη και τη γονιμοποίησε.  Μέσα από τα σπλάχνα της Γης ξεπετάχτηκαν οι Ερινύες, οι  Μελίες Νύμφες και καμιά εκατοστή Γίγαντες, με μορφή ανθρώπου, αλλά με φοβερή όψη, με ανάστημα πελώριο, δύναμη ακατάβλητη, με φίδια στα μαλλιά και στα γένια, και με σώμα που κατέληγε σε ουρά δράκοντα.  Ήταν οπλισμένοι έτοιμοι για πόλεμο. Αντίθετα από τους Τιτάνες που ήταν αθάνατοι αυτοί ήταν θνητοί, και όπως έλεγαν, από αυτούς κρατούσε και το γένος των ανθρώπων.

Οι Γίγαντες με παρακίνηση της μάνας τους κίνησαν πόλεμο ενάντια  στους θεούς του Ολύμπου και μάλιστα χωρίς προειδοποίηση. Ξαφνικά οι θεοί του Ολύμπου δέχτηκαν βροχή από βράχους και αναμμένους δαυλούς, δέντρα ολόκληρα φλεγόμενα. Οι Γίγαντες μετακινούσαν ολόκληρα βουνά, γης και ουρανός αναστατώθηκαν, νησιά βούλιαζαν, στεριές γκρεμίζονταν στη θάλασσα, ποτάμια έχαναν το δρόμο τους και άλλαζαν πορεία ή τα κατάπινε η γη. Το Αιγαίο είχε γίνει κόλαση, όλες οι οροσειρές τραντάζονταν έτοιμες να σωριαστούν, έτρεμαν ο Όλυμπος, η Όσσα, η Όθρυς, το Πήλιο, η πίνδος, ο Άθως, το Παγγαίο.

Οι θεοί δεν έμειναν με δεμένα τα  χέρια, αλλά πήραν τα όπλα τους και μπήκαν στη μάχη. Ο Δίας μπροστά, αρχηγός με τους κεραυνούς στα χέρια του, στο στήθος την αιγίδα, την ασπίδα από το δέρμα της Αμάλθειας και  με το γοργόνειο, το κεφάλι της Γοργόνας που όποιος το έβλεπε απολιθωνόταν.

Εκεί βρισκόταν η Νίκη με την φοβερή μητέρα τη Στύγα, ο Απόλλωνας, ο Ποσειδώνας, ο Ήφαιστος στις πρώτες θέσεις. Βοηθούσαν και οι Μοίρες και ο Διόνυσος μαζί με τους Σιληνούς και του Σάτυρες, καβάλα πάνω στα γαϊδουράκια τους κραυγάζοντας και κάνοντας θόρυβο, προκαλώντας μεγάλο φόβο στους Γίγαντες.

 Και κει πάνω στη μάχη γεννήθηκε η Αθηνά από κεφάλι του Δία πάνοπλη και πήρε μέρος στον πόλεμο. Αμέσως σκότωσε το Γίγαντα Πάλλαντα,τον έγδαρε και με το δέρμα του θωράκισε το στήθος της. Πολεμούσε δίπλα στο πατέρα της, ήταν το δεξί του χέρι.  

Ο Πόλεμος κράτησε πολύ. Οι θεοί πολεμούσαν γενναία αλλά το ίδιο και οι Γίγαντες, οι οποίοι δεν έλεγαν να λυγίσουν. Τότε ακούστηκε πως οι Γίγαντες θα χαθούν μόνο αν κάποιος θνητός πολεμήσει στο πλευρό των θεών του Ολύμπου. Σαν το άκουσε ο Δίας, έστειλα να φέρει τον Ηρακλή. Αλλά και η Γη που αγαπούσε τα παιδιά της, τους Γίγαντες,  και ήθελα να τα  βοηθήσει, αμέσως άρχισε να ψάχνει για κάποιο μαγικό βοτάνι. Ο Δίας όμως το πληροφορήθηκε και αμέσως έδωσε εντολή στον Ήλιο, τη Σελήνη και την Αυγή να μην φανούν πριν ο ίδιος το ανακαλύψει μέσα στη νύχτα αυτό το βοτάνι  και να το εξαφανίσει,   πράγμα που έγινε.  Ύστερα από αυτό οι Γίγαντες έχασαν κάθε ελπίδα και οι θεοί άρχισαν να τους καταδιώκουν και να τους σκοτώνουν τον έναν μετά από τον άλλο.  

Ο Ηρακλής χτύπησε με το τόξο του τον Αλκυονέα, τον αρχηγό των γιγάντων. Ο Αλκυονέας στην αρχή  έπεσε στη γη αλλά αμέσως όμως σηκώθηκε ζωντανός, γιατί δεν γινόταν να πεθάνει όσο πατούσε τη γη του. Τότε ο Ηρακλής, με υπόδειξη της Αθηνάς, τον φορτώθηκε  στον ώμο του και τον πήγε σε άλλο μέρος, ξένο από την πατρίδα του, όπου και τον σκότωσε. Η μάχη ήταν σκληρή, στο τέλος οι θεοί σκότωσαν όλους τους Γίγαντες,  μιας και αυτοί ήταν θνητοί.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ

Όπως και στην Τιτανομαχία έτσι και η Γιγαντομαχία περιγράφονται έκτακτα μετεωρολογικά και γενικότερα φυσικά φαινόμενα. Θύελλες, Τυφώνες, ξηρασίες και πυρκαγιές, ρήγματα στο φλοιό της γης και αλλαγές ρεύματος σε ποτάμια, σεισμοί και εκρήξεις ηφαιστείων, κατολισθήσεις, καταποντισμοί και βροχή από μετεωρίτες. Όλα αυτά οι άνθρωποι της εποχής εκείνης με τη φαντασία τους τα θεωρούσαν άγρια παιδιά της γης,   που πολεμούσαν τους θεούς οι οποίοι προσωποποιούσαν το μέτρο την αρμονία μέσα στη φύση, που στην καθημερινότητά τους εκπροσωπούσαν την αιωνιότητα και τη σταθερότητα. Ό,τι και να γινόταν στο τέλος θα επικρατούσαν η τάξη, η αρμονία, οι αθάνατοι θεοί.   

Παιδιά του Τυφώνα

Ο φοβερός Τυφώνας έσμιξε με την Έχιδνα, που ήταν μισή γυναίκα και μισό φίδι και απέκτησαν φοβερά τέρατα:

•  ο Όρθος, το σκυλί του Γηρυόνη

• ο Κέρβερος, το σκυλί του Άδη
• η Λερναία Ύδρα
• η Χίμαιρα
• η Σκύλα,
•  ο δράκος που φύλαγε τα μήλα των Εσπερίδων
• ο δράκος που φύλαγε το χρυσόμαλλο δέρας στην Κολχίδα
• η Σφίγγα, ο όλεθρος της Θήβας,
•  ο Λέων της Νεμέας
• ο αετός που έτρωγε το συκώτι του Προμηθέα
• οι μανιασμένοι άνεμοι

Η γέννηση του Τυφώνα και η μάχη του με το Δία

Σαν ο Δίας φυλάκισε τους Τιτάνες στα Τάρταρα και έβαλε τους  Εκατόγχειρους  να φρουρούν τη σιδερένια πόρτα που έφτιαξε ο Ποσειδώνας, η Γη γέννησε το στερνό της παιδί τον φοβερό Τυφέα ή Τυφώνα. Πατέρας του ήταν ο Τάρταρος.

 Ο Τυφώνας είναι το πιο τρομακτικό από όλα τα τέρατα. Στο ύψος και στη δύναμη ξεπερνούσε όλα της τα παιδιά.  Μέχρι τους μηρούς είχε ανθρώπινη μορφή, το ύψος του ήταν τόσο τεράστιο ώστε ξεπερνούσε όλα τα βουνά, συχνά το κεφάλι του άγγιζε τα άστρα. Όταν άνοιγε τα χέρια του το ένα έφτανε στην ανατολή και το άλλο στη δύση.
Και από τους τεράστιους ώμους του ξεπηδούσαν εκατό κεφάλια φιδιού ενός δρακου φοβερού, που τα μάτια τους ξερνούσαν φωτιά και τις μαύρες γλώσσες τους έπαιζαν! Από τους μηρούς και επάνω το σώμα του ήταν ένα κουβάρι από τεράστιες  οχιές, που τέντωναν το σώμα τους μέχρι το κεφάλι του και έβγαζαν συριγμούς και απίστευτους ήχους.  Μπορούσε να μιμείται όλες τις γλώσσες, να μιλά στους  θεούς, αλλά  και να μουγκρίζει σαν ταύρος, να βρυχάται σαν λιοντάρι αλλά και να γαυγίζει σαν μικρό χαριτωμένο κουταβάκι και άλλοτε σφύριζε πάλι κι αντηχούσαν τα βουνά! Στο κεφάλι και στα μάγουλα του ανέμιζαν βρωμερές μεγάλες τρίχες.  

Αυτή ήταν η όψη και το ύψος του Τυφώνα όταν επιτέθηκε στον ουρανό, ρίχνοντας εναντίον του πύρινους βράχους, με κραυγές ανάκατες με συριγμούς, ενώ το στόμα του ξερνούσε φωτιά. Οι θεοί βλέποντας τον φοβήθηκαν και έφυγαν άρον άρον για την Αίγυπτο αφού πήραν μορφή ζώων!

Όσο ο Τυφώνας ήταν  μακριά, ο Δίας του πετούσε κεραυνούς, όταν όμως πλησίασε  του επιτέθηκε με ένα ατσάλινο δρεπάνι και τον κυνήγησε μέχρι το όρος Κάσιος που βρίσκεται στη Συρία. Εκεί ξεκίνησε μια μάχη σώμα με σώμα, όμως ο Τυφώνας τον αγκάλιασε και τον ακινητοποίησε, του άρπαξε το δρεπάνι και του έκοψε τους τένοντες των χεριών και των ποδιών του Δία. Τον πήρε στον ώμο του, τον μετέφερε μέσα από τη θάλασσα μέχρι την Κιλικία και όταν έφτασε στο Κωρύκειον άντρον – έτσι λέγεται η σπηλιά όπου κατοικούσε – τον άφησε κάτω και αμέσως έκρυψε τους τένοντες, βάζοντάς τους μέσα σε ένα τομάρι αρκούδας.  Και στη συνέχεια έβαλε ένα θηλυκό δράκο, τη Δελφύνη, που είναι μισή ζώο και μισή κοπέλα.
 Όμως ο Ερμής και ο Αιγιπάν, μάλλον ο θεός Πάνας,  ήθελαν να βοηθήσουν  γι' αυτό και άρπαξαν κρυφά τους τένοντες και τους έβαλαν ξανά στο σώμα του Δία, χωρίς να τους δει κανείς με το εξής τέχνασμα:
ο θεός Πάνας με το μουσικό του όργανο τη «σύριγγα»,* άρχισε να παίζει με αποτέλεσμα να αποσπάσει την προσοχή της Δελφύνης και του Τυφώνα, τότε ο Ερμής βρίσκει την ευκαιρία να αρπάξει τους τένοντες και να τους δώσει στο Δία που βρίσκεται πεσμένος στο έδαφος χωρίς δυνάμεις.  Ο Δίας αμέσως τους βάζει στη θέση του σηκώνεται και αμέσως βρίσκει τη δύναμή του. 
Ανέβηκε στους ουρανούς και με το άρμα του, που το έσερναν φτερωτά άλογα,  αρχίζει να κυνηγά τον Τυφώνα  μέχρι τη Θράκη, και έδωσε μάχη κοντά σε ένα βουνό.  Ο Δίας ολόκληρα βουνά του έριχν αλλά και κεραυνούς. Τραυματίστηκε  βαρυά και κύματα αίματος γέμισαν το βουνό και γι αυτό από τότε το βουνό ονομάστηκε Αίμος. Τραυματισμένος βαριά σηκώθηκε και προσπάθησε να ξεφύγει μέσα από τη θάλασσα  και έφτασε στη Σικελία. Εκεί ο Δίας τον πρόφτασε και έριξε πάνω του την Αίτνα, ένα τεράστιο  βουνό, από το οποίο ακόμα και σήμερα ξεπηδούν φλόγες, που προέρχονται, όπως λένε, από τα χτυπήματα των κεραυνών του Δία.

*Η σύριγγα είναι ένα πνευστό όργανο από οκτώ καλαμιά. Το όνομά του το οφείλεται στο όνομα της νύμφης Σύριγγα, η οποία για να αποφύγει το θεό Πάνα που την κυνηγούσε, μεταμορφώθηκε σε καλαμιά. Όμως ο Πάνας κατάφερε να πιάσει τελευταία στιγμή τα μαλλιά της.  Καθώς μεταμορφώθηκε σε καλαμιά του έμεινα στα χέρια του κάποια κομμάτια της από τα οποία έφτιαξε το μουσικό όργανο σύριγγα.           

Ερμηνεία του μύθου   

Ο Τυφών ήταν η χαρακτηριστική προσωποποίηση του μετεωρολογικού φαινομένου, του τυφώνα. Ο τυφώνας, το φυσικό φαινόμενο,  με τη κίνησή του  ανασηκώνεται από τη Γη, έχοντας τα πόδια του στη γη,  στροβιλίζεται όπως τα  φίδια του μύθου, και πλατιάζοντας υψώνεται μέχρι τον ουρανό, ενώ μαύρα συνήθως σύννεφα, που φαίνονται σαν τα  κεφάλια του, να περιστρέφονται μ΄ αυτόν και να καλύπτουν όλο τον ουρανό.

Κατά τον Ησίοδο ο Τυφώνας αποτελεί την  προσωποποίηση της ηφαιστειακής έκρηξης.

Από το Χάος γεννήθηκε ο Έρεβος και η Νύχτα

Από το Χάος γεννήθηκε το Έρεβος και η  Νύχτα. Και από αυτούς γεννήθηκε ο Αιθέρας και η Ημέρα.

Ο Έρεβος είναι τέκνο του Χάους, το σκοτάδι. Η νύχτα αντιθέτως προσκαλεί τη μέρα. Δεν υπάρχει νύχτα χωρίς μέρα. Στην είσοδο των Ταρτάρων βρίσκονται οι πύλες της Νύχτας, που οδηγούν στην κατοικία της. Εκεί εμφανίζονται διαδοχικά η Ημέρα και η Νύχτα, χαιρετιούνται χωρίς ποτέ να σμίξουν ή να αγγιχτούν.  

Τα πρώτα ζευγάρια που μας περιγράφει ο Ησίοδος -  Έρεβος και Νύχτα, Αιθέρας και Ημέρα - είναι μορφές πλασμένες από τα φυσικά φαινόμενα της ατμόσφαιρας, όπως τα έζησε ο άνθρωπος και προσπάθησε να τα εξηγήσει πριν την ανάπτυξη της επιστήμης. 

 Παιδιά της Νύχτας  είναι : 

ο Θάνατος,  ο Ύπνος, τα Όνειρα, ο Μώμος, οι Έσπερίδες, οι Μοίρες, οι Κήρες, η Νέμεση, η Απάτη,  το Γήρας, η Έρις.....

Ο Ύπνος, ο Θάνατος, τα Όνειρα...., η φαντασία των ανθρώπων τα φτιάχνει αδέρφια που γενιούνται από την περιοχή του σκότους - τη Νύχτα- όχι σαν φυσικά φαινόμενα αλλά ως πνευματικά φαινόμενα.

Από την  Έριδα γεννιούνται τα πιο κάτω παιδιά:

ο Πόνος, η Λήθη, ο Λιμός, οι Μάχες, οι Φόνοι, η Δυσνομία ο Όρκος .... 

Τα παιδιά της Έριδας αλληγορικά συμβολίζουν τα δεινά των ανθρώπων.