1η συνάντηση του 2ου τμήματος του Μυθολογικού Εργαστηρίου

Το Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2015 και ώρα 11.00 π.μ. στον τρίτο όροφο της Βιβλιοθήκης πραγματοποιήθηκε η  πρώτη συνάντηση του 2ου τμήματος του Μυθολογικού Εργαστηρίου της Βιβλιοθήκης Λιβαδειάς  με θέμα " η Ελληνική Μυθολογία είναι γραμμένη στον ουρανό". 
Για πρώτη φορά 19 παιδιά  συμμετέχουν στο Μυθολογικό Εργαστήρι. 
Στην αρχή μιλήσαμε γενικά για την Ελληνική Μυθολογία, η οποία αντιπροσωπεύει την παλαιότερη ιστορία των κατοίκων που έζησαν στον τόπο που αργότερα ονομάστηκε Ελλάδα. Πρόκειται δηλαδή για την προϊστορία των Πρωτο- Ελλήνων ή των Προελλήνων. Ένα μεγάλο τμήμα της Ελληνικής Μυθολογίας ταυτίζεται με τη φυσιογεωλογική εξέλιξη του Ελλαδικού χώρου. 
Με τους μύθους οι πρόγονοί μας προσπαθούσαν να ερμηνεύσουν γεωλογικές ανακατατάξεις και φαινόμενα όπως σεισμούς, εκρήξεις ηφαιστείων κλπ.

Περίμεναν με λαχτάρα, όπως  είπαν, αυτή τη συνάντηση.  Ένα διαστημόπλοιο τους περίμενε έτοιμο για τα νοερά αστρικά μας ταξίδια στον κόσμο της Ελληνικής Αστρονομικής Μυθολογίας. Το πρώτο μας ταξίδι ήταν στη Μεγάλη και Μικρή Άρκτο.

Η μίαμιση ώρα της συνάντησής μας πέρασε πολύ γρήγορα,  και ευχάριστα όπως μου παν.  Όταν τους ζήτησα να μου πουν μια λέξη  ο καθένας για το πώς αισθάνθηκαν σε αυτή τη συνάντηση απάντησαν χαρά, ενδιαφέρον, υπέροχα, θαυμάσια, φανταστικά, "πιο τέλεια από τέλεια", καταπληκτικά, απερίγραπτα, απίθανα, τέλεια!

Η επόμενη συνάντησή μας  θα είναι στις  14-11-2015 

Οδηγός σε αυτό το ταξίδι στο κόσμο της Ελληνικής Αστρονομικής Μυθολογίας του 2ου τμήματος  θα είναι η Βασιλική Νιαβή και συνοδηγός η  Νίκη Καγιά 

1η συνάντηση του 1ου τμήματος του Μυθολογικού Εργαστηρίου 2015-2016

Η πρώτη συνάντηση του 1ου τμήματος του Μυθολογικού Εργαστηρίου της Βιβλιοθήκης Λιβαδειάς έγινε το Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2015 και ώρα 11.00 π.μ. στον τρίτο όροφο της Βιβλιοθήκης, με θέμα " η Ελληνική Μυθολογία είναι γραμμένη στον ουρανό". 

Για δεύτερη χρονιά 20 παιδιά  παρακολουθούν  το Μυθολογικό Εργαστήρι. Ήταν μια ευχάριστη συνάντηση. Περίμεναν με λαχτάρα, όπως μου είπαν, αυτή τη συνάντηση. Γνώριζαν  από πέρσι ότι φέτος θα ασχοληθούμε με την Ελληνική Αστρονομική Μυθολογία. Ένα διαστημόπλοιο τους περίμενε έτοιμο για τα νοερά αστρικά μας ταξίδια. 

Μιλήσαμε γενικά για τους αστερισμούς, τα άστρα και τους πλανήτες.  και  ξετυλίξαμε το μύθο της Μεγάλης και Μικρής Άρκτου. 

 Μεγάλο το ενδιαφέρον των παιδιών, πολλές οι ερωτήσεις αλλά και οι πληροφορίες που έδιναν και τα ίδια για τα θέματα που επεξεργαστήκαμε. Κλείσαμε τη συνάντησή μας με παιχνίδια μνήμης.   Η μιάμιση ώρα πέρασε ευχάριστα και  πάρα πολύ γρήγορα . 

Η επόμενη συνάντησή μας  θα είναι στις  7-11-2015.

 Οδηγός στα αστρικά ταξίδια του 1ου τμήματος η Βασιλική Νιαβή  με συνοδηγό την Κατερίνα Μπελεσάκου  

Μεγάλη και Μικρή Άρκτος

Αν κοιτάξουμε το βράδυ προς το Βορρά, θα βρούμε εύκολα τον αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου. Αποτελείται συνολικά από 138 άστρα. Τη Μεγάλη Άρκτο θα την αναγνωρίσουμε εύκολα από τα 7 λαμπρότερα άστρα της, που αν τα ενώσουμε με νοητές γραμμές σχηματίζουν ένα σχήμα σαν κατσαρόλα. Από τα 7 λαμπρότερα άστρα της, τα 4 σχηματίζουν ένα τετράπλευρο, το σώμα της Άρκτου, και τα υπόλοιπα 3 την ουρά της.

O αστερισμός της Μεγάλης Άρκτου είναι ο σπουδαιότερος αστερισμός τον βόρειου ημισφαιρίου, γνωστός από την αρχαιότητα. Πολλοί λαοί την ονομάζουν Άμαξα, γιατί τα 4 άστρα της αποτελούν το αμάξι και τους τροχούς τον, ενώ τα άλλα τρία το τιμόνι ή τα άλογα. Τη Μεγάλη Άρκτο ο Όμηρος την ονομάζει και Ελίκη, λόγω της συνεχούς περιστροφής της γύρω από το Βορρά, ενώ οι Ρωμαίοι την ονόμαζαν Άροτρο, και τα 7 άστρα που την αποτελούν Επτά Βόες. Από αυτούς πήρε και το όνομά τον ο γειτονικός αστερισμός τον Βοώτη (ο βοσκός των βοδιών).

Τη Μικρή Άρκτο τη διακρίνουμε στον ουρανό με κάποια δυσκολία , γιατί τα περισσότερα αστέρια της είναι αμυδρά. Ο αστερισμός αυτός αποτελείται από 23 άστρα. Από αυτά τα 7 είναι τα λαμπρότερα, που σχηματίζου ενώνοντας τα με νοητές ευθείες ένα σχήμα παρόμοιο με της Μεγάλης Άρκτου αλλά μικρότερό  της και σε αντίστροφη θέση. Μοιάζε και αυτό με μια μικρότερη κατσαρόλα , που φαίνεται να χύνει το νερό της στη μεγαλύτερη κατσαρόλα της Μεγάλης Άρκτου.

 Ο Πολικός αστέρας, το τελευταίο αστέρι της ουρά  της Μικρής Άρκτου είναι ο πιο φωτεινός και βρίσκεται κοντά στο Βόρειο Πόλο του Ουρανού, τον οποίο και χρησιμοποιούμε για να προσανατολιζόμαστε τη νύχτα, διότι δειχνει πάντα το Βορρά. Οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν τον αστερισμό, δηλαδή «ουρά σκύλου».

Ινδιάνικος μύθος για τη Μεγάλη 'Αρκτο

Σύμφωνα με τον μύθο υπήρχε κάποτε ένα περίεργο δάσος με βελανιδιές. Οι βελανιδιές εκεί δεν ήταν ριζωμένες και αμετακίνητες αλλά κάθε βράδυ τα μεσάνυχτα συνήθιζαν να περιπλανώνται στο δάσος και να επισκέπτονται η μία την άλλη.

Μια φορά μια αρκούδα έτυχε να χαθεί στο δάσος και τα μεσάνυχτα ξαφνικά οι βελανιδιές άρχισαν να μετακινούνται ως συνήθως. Η αρκούδα που δεν μπορούσε να βρει την έξοδο από το δάσος και που δεν είχε συνηθίσει σε περιπλανώμενα δέντρα δεν μπορούσε να αποφύγει τη σύγκρουση κάπου κάπου.

 Ένα από αυτά τα περήφανα δέντρα παρεξηγήθηκε που μια αρκούδα δεν ζήτησε συγνώμη. Ενοχλημένο από την αγένεια της αρκούδας άρχισε να την κυνηγάει. Η αρκούδα είδε ότι το δετό ήταν πιο δυνατό και άρχισε να τρέχει με όλη του τη δύναμη. Όμως το δέντρο δεν μπορούσε να φτάσει την αρκούδα. Η καταδίωξη συνεχίστηκε ως τα ξημερώματα, οπότε το δέντρο αναγκάστηκε να γυρίσει στη θέση του για να μην ανακαλύψει ο θεός Ήλιος την απουσία του.  Οργισμένη η βελανιδιά που δεν κατάφερα να πιάσει την αρκούδα έκανε μια τελευταία προσπάθεια και έσκυψε όσο μπορούσε. Τεντώνοντας τα πιο μακριά της κλαριά κατάφερε ίσα ίσα να πιάσει την ουρά της αρκούδας. Με μια απότομη κίνηση πέταξε την αρκούδα προς τον ουρανό όπου μπορούμε να τη δούμε και σήμερα ως Μεγάλη Άρκτο.