Ηλιούγεννα, τα Χριστούγεννα των αρχαίων

Τα δυο Ηλιοστάσια – Θερινό και Χειμερινό – και οι  δυο Ισημερίες  -Εαρινή και Φθινοπωρινή – σηματοδοτούν τις εποχές του χρόνου. Η μέρα μετά τη φθινοπωρινή Ισημερία όλο και μικραίνει μέχρι που φτάνουμε στις 21 Δεκεμβρίου, μέρα του Χειμερινού  Ηλιοστασίου, που είναι η μικρότερη όλου του χρόνου και  είναι η αρχή του χειμώνα. Στο διάστημα από 21 – 25 Δεκεμβρίου έχουμε αφενός τη μεγαλύτερη νύχτα και αφετέρου η μέρα έχει την ίδια διάρκεια. Η σελήνη μετά τη νύχτα 21- 22 Δεκεμβρίου για τρεις μέρες φαίνεται και την ημέρα στον ουρανό.  Η μέρα μετά τις 25 Δεκεμβρίου αρχίζει να μεγαλώνει έως ότου εξισωθεί με τη νύχτα κατά την Εαρινή Ισημερία.

Δίας

Οι αρχαίοι λαοί αναπαριστούσαν την κίνηση του ήλιου με τη ζωή ενός ανθρώπου που γεννιόταν το χειμώνα που ο ήλιος χανόταν νωρίς και μεγάλωνε βαθμιαία καθώς αυξάνονταν οι ώρες που ο ήλιος φωταγωγούσε τη Γη και πέθαινε ή ανασταινόταν τον Μάρτιο μήνα, στην Εαρινή Ισημερία, συμβολίζοντας με αυτό τον τρόπο την αναγέννηση του φυτικού βασιλείου

Απόλλωνας

Ο Ήλιος λατρεύτηκε από του αρχαίους λαούς σαν Θεός, γι αυτό πολλές θρησκείες είχαν τοποθετήσει σε αυτή την περίοδο, πολύ πριν από την έλευση του Χριστιανισμού, τη γέννηση των θεών τους. Οι αρχαίοι Έλληνες στις 25 Δεκεμβρίου γιόρταζαν τη γέννηση του Δία, του Διονύσου και του θεού ήλιου, Απόλλωνα, τον οποίο απεικόνιζαν πάνω στο ιπτάμενο άρμα του να μοιράζει το φως του Ήλιου. Λέγεται ότι ο Δίας και ο Διόνυσος γεννήθηκαν σε μια σπηλιά.

Ο Ορφέας αναφέρει ότι κατά τη γέννηση του Διονύσου υπήρχε και ένα άστρο φωτεινό στον ουρανό.

 Οι αρχαίοι Έλληνες γιόρταζαν επίσης τη γέννηση του ήρωα Ηρακλή, ο οποίος σύμφωνα με αρχαίους συγγραφείς. γεννήθηκε την

Ηρακλής

«τριπλή νύχτα» του χειμερινού ηλιοστασίου γι’ αυτό λέγεται και «τρισέλινος» και « τριέσπερος», δηλαδή στις 21 – 22 Δεκέμβριου όταν η σελήνη φαίνεται πολύ καλά και την ημέρα και είναι σαν η νύχτα να έχει διάρκεια τρεις νύχτες. 

Διόνυσσος

Οι Ρωμαίοι από τις 17 έως τις 23 Δεκεμβρίου γιόρταζαν τα Σατουρνάλια, αφιερωμένη στο θεό Σατούρνους, ο οποίος αντιστοιχεί

Βάαλ

στον ελληνικό θεό Κρόνο. Στις 25 Δεκεμβρίουγιόρταζαν τα Μπρουμάλια, μέρα γέννησης του « Αήτητου Ήλιου». 

Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι γιόρταζαν τη γέννηση του θεού  ήλιου – Όσιρη Σε κάθε επέτειό της γέννησής του συνήθιζαν να να

Μίθρας

αφήνουν δώρα γύρω από ένα δέντρο. Οι Βαβυλώνιοι και οι Φοίνικες τη γέννηση του θεού ήλιου – Βάαλ. Οι Πέρσες τη γέννηση του

Όσιρις

Αήτητου ήλιου και θεού Μίθρα.

Σύμφωνα με τη Χριστιανική θρησκεία ο Χριστός γεννήθηκε στις 25 Δεκέμβρη και ονομάζει το Χριστό «Φως του κόσμου» ή«Ήλιο της Δικαιοσύνη".

Εκτός από τη μέρα γέννησης και πολλές από τις παραδόσεις έχουν τις ρίζες τους σε παλαιότερες θρησκείες Για μας τους Έλληνες συνδέονται κυρίως με την αρχαία ελληνική θρησκεία – ανταλλαγή δώρων, στολισμοί, κάλαντα, Χριστουγεννιάτικο δένδρο κλπ

Πίσω από τα κάλαντα κρύβεται το έθιμο με το όνομα Ειρεσιώνη, που αναφέρεται ήδη από τον Όμηρο. Το Χριστόψωμο και η Βασιλόπιτα είναι ο ιερός άρτος των αρχαίων στην εορτή των « Κρονίων » και αργότερα των ρωμαϊκών « Σατουρναλίων»