Ο Ηρακλής γιατρεύεται από τη μανία με τον ελλέβορο

Ελλέβορος

 

Στα αρχαία χρόνια η φήμη της Αντίκυρας ήταν διαδεδομένη σε όλον τον κόσμο γιατί εκεί φύτρωνε ένα δυνατό θεραπευτικό βοτάνι, ο ελλέβορος.  Η ρίζα του ελλέβορου είχε θεραπευτικές ιδιότητας και φύτρωνε σε δυο είδη.  Ο μαύρος ελλέβορος ήταν καθαρτικό φάρμακο κι ο λευκός ελλέβορος καθάριζε τις ασθενείς με τον εμετό που προκαλούσε. Κυρίως όμως ελλέβορος ήταν καταπραϋντικό φάρμακο για τους παροξυσμούς και την παραφροσύνη.

Όσοι έπασχαν από μανία, μελαγχολία, επιληψία, κατέφευγαν στην Αντίκυρα για να γιατρευτούν. Σε όποιον ανισσορροπούσε και δεν λογικευόταν οι αρχαίοι έλεγαν ότι "έχει ανάγκη από ελλέβορο» ή ότι «σου χρειάζεται Αντίκυρα». Ο καλύτερος ελλέβορος φύτρωνε στις πλαγιές των βουνών τις Αντίκυρας.

 Όταν τον ξερίζωναν το φθινόπωρο με προσευχές στον Απόλλωνα και στον Ασκληπιό, η μυρωδιά του προκαλούσε ελαφρά υπνηλία.  Για να εξαγνίσουν τα σπίτια τους και τα ζώα τους οι Αρχαίοι τα ράντιζαν με ελλέβορο.

Στην Αντίκυρα δεν φύτρωνε απλά ο ελλέβορος, εκεί τον παρασκεύαζαν οι Αντικυρείς φαρμακοποιοί κατά τον πλέον χρήσιμο τρόπο για τους ασθενείς, αφού γνώριζαν την τέχνη να τον ανακατεύουν μ’ ένα σησαμοειδές φυτό που φύτρωνε στην Φωκίδα. Μεταξύ των πλέον διασήμων προσωπικοτήτων που θεραπεύτηκαν από ελλέβορο στην Αντίκυρα ήταν και ο Ηρακλής.  

Ο Ηρακλής καταλαμβανόμενος από τη μανία για φόνο και καταστροφή  που του έστειλε η Ήρα, θόλωσε το μυαλό του και με το τόξο του σκότωσε τα παιδιά του.  Μετά από αυτό το κακό που προκάλεσε άρχιζε να αναζητεί τρόπο για να γιατρευτεί αλλά και να εξαγνιστεί. Τότε θυμήθηκε τη φράση που συχνά άκουγε «είσαι για την Αντίκυρα». Ταλαιπωρημένος από τις τύψεις του παίρνει το δρόμο για την Αντίκυρα, στο παλάτι του ήρωα Αντικυρέα.

Εξιστορεί στον Αντικυρέα όσα του είχαν συμβεί και του ζητά να τον βοηθήσει. Αμέσως ο βασιλιάς διέταξε τον αρχιεπιστάτη του να φέρει στο παλάτι του το Μελάμποδα, το βοσκό του.  Αυτός ήταν ένας γέροντας βοσκός που μάζευε τον καλύτερο ελλέβορο που φύτρωνε στην Αντίκυρα, και όποιος άρρωστος έπαιρνε ελλέβορο από αυτόν γινόταν αμέσως καλά.

Ο γερός βοσκός χωρίς καθυστέρησε έφτασε στο παλάτι έχοντας στην πλάτη τους κρεμασμένο το δισάκι του, που είχε μέσα μερικές ρίζες ελλέβορο. Αφού έφτιαξε το φάρμακο το έδωσε στον Ηρακλή αφού πρώτα τον προέτρεψε να προσευχηθεί στον Ασκληπιό.  

 Μόλις άρχισε να μασάει ο Ηρακλής το φάρμακο από ελλέβορο το πρόσωπό του έλαμψε από ευτυχία. Είχε ξαναβρεί τον παλιό του εαυτό.  Έτσι ευτυχισμένος που βρήκε τη γιατρειά του  πήρε το δρόμο για τους Δελφούς, για να πάρει χρησμό από την Πυθία που πρέπει να πάει να κατοικήσει, γιατί στη Θήβα δεν μπορούσε πια να μείενι μετά το φονικό.