Χρυσό γένος των ανθρώπων

 Αφού οι θεοί δημιούργησαν τους ανθρώπους πολλές φορές άφηναν την κατοικία τους στον Όλυμπο και κατέβαιναν στη Γη και ζούσαν μαζί  τους. Υπήρχε ένα μέρος κοντά στην Κόρινθο, η Μηκώνη, όπου εκεί θεοί και άνθρωποι ζούσαν ανακατεμένοι. Τρώνε το ίδιο φαγητό κάθονται στο ίδιο τραπέζι, γλεντούν αντάμα, ακούνε τις Μούσες να ψάλλουν τη δόξα του Δία, τις περιπέτειες των θεών.

Η πεδιάδα της Μυκώνης είναι μια πλούσια και εύφορη και πλούσια γη. Εκεί λες και όλα φυτρώνουν μόνα τους. Είναι μια χρυσή εποχή, όπου οι θεοί και οι άνθρωποι δεν έχουν ακόμα ξεχωρίσει τίποτα, μια χρυσή εποχή που μερικές φορές την ονομάζουν και εποχή του Κρόνου, μια εποχή πριν από την εποχή της Τιτανομαχίας. Είναι ένας κόσμος ειρηνικός.

Εκείνη την εποχή οι άνθρωποι παρέμεναν νέοι, εξίσου δυνατοί στα χέρια και στα πόδια, όπως στην αρχή, γι’ αυτούς δεν υπήρχε γέννηση ούτε  θάνατος. Μετά από μυριάδες χρόνια ίδιοι και απαράλλακτοι όπως ήταν στον ανθό της ηλικίας τους, αποκοιμιόνταν, χάνονταν με τον ίδιο τρόπο που είχαν εμφανιστεί. Δεν υπήρχε ο μόχθος της δουλειάς, οι αρρώστιες και τα βάσανα.

Όμως αυτό δεν είναι αιώνιο και η στιγμή του χωρισμού  φτάνει. Ο Δίας μετά την Τιτανομαχία παίρνει την εξουσία στα χέρια του και μοιράζει στους θεούς αρμοδιότητες και μένει στο τέλος ο διαχωρισμός των ανθρώπων από τους θεούς.  

Όλοι οι θεοί και οι άνθρωποι είναι μαζεμένοι στη Μυκώνη. Προστάζει ο Δίας των Προμηθέα να μοιράσει έναν υπέροχο ταύρο. Ο Προμηθέας πρώτα τον σφάζει και μετά τον τεμαχίζει. Χωρίζει τα κομμάτια του ε δυο μέρη, ένα μέρος είναι για τους θεούς και ένα για τους ανθρώπους.

Ο Προμηθέας αφού έσφαξε τον ταύρο, τον έγδαρε και μετά άρχισε να το τεμαχίζει. Ξεχώρισε τα λευκά οστά του ζώου, τα έκανε ένα σωρό και τύλιξε το μερίδιο αυτό με ένα λεπτό, λευκό στρώμα λαχταριστού ξιγκιού. Αυτό ήταν το πρώτο δέμα.  Στην συνέχεια ο Προμηθέας φτιάχνει και το δεύτερο , όπου βάζει όλα τα κρέατα, τις σάρκες,  όλα τα κομμάτια του ζώου που τρώγονται. Αυτό το δέμα το τυλίγει μέσα τη γαστέρα του ζώου, στο στομάχι του, στη γλοιώδη, άσχημη, αποκρουστική στην όψη βοϊδοκοιλιά.  

Ο Προμηθέας φέρνει και τα δυο δέματα στο τραπέζι, μπροστά στο Δία. Ανάλογα με την επιλογή που θα κάνει ο Δίας θα χαραχτεί το όριο μεταξύ θεών και ανθρώπων. Ο Δίας κοιτάζει τις δυο μερίδες και λέει: « Προμηθέα, δόλιε και παμπόνηρε, η μοιρασιά σου είναι άνιση!». Ο Δίας διάλεξε το δέμα με τα οστά, γνωρίζοντας τι ο πονηρός Προμηθέας έχει κάνει.  Ανοίγει το δέμα βλέπει τα οστά και το ξίγκι και αστράφτει και βροντά εναντίον του Προμηθέα.

Ο Δίας δεν συγχώρεσε την πονηριά του Προμηθέα και στέρησε τους ανθρώπους τη φωτιά. Όμως ο Προμηθέας έκελψε πάλι τη φωτιά από το Δία μέσα σε ένα καλάμι και την έφερε στους ανθρώπους.
 

Όταν ο Δίας είδε ότι οι άνθρωποι είχαν πάλι τη φωτιά θύμωσε πολύ και ετοίμασε μια συμφορά γι αυτούς. Διέταξε τον Ήφαιστο να φτιάξει ένα ομοίωμα ντροπαλού κοριτσιού, από χώμα και νερό η θεά Αθηνά το στόλισε με ζώνη και αστραφτερό χιτώνα. Πάνω στο σώμα της έριξε ένα ωραίο πέπλο. Στις πλευρές του κρέμασε στεφάνια από λουλούδια και στο κεφάλι της φόρεσε ένα χρυσό στεφάνι, έργο του Ήφαιστου, για να ευχαριστήσει το Δία.   Η Αθηνά την έμαθε να υφαίνει  και να κάνει γυναικείες δουλειές. Ο Ερμής φύτεψε στο στήθος της ψέματα και κολακείες και απάτες και της έδωσε φωνή και την ονόμασε Πανδώρα.  Την πήρε ο αγγελιοφόρος των θεών και την πήγε στον Επιμηθέα. Αυτός δεν άκουσε τη συμβουλή του αδελφού του Επιμηθέα να μη δεχτεί κανένα δώρο του Διός, αλλά να το στείλει πίσω.  Δώρο στον Επιμηθέα ήταν και ένα μεγάλο δοχείο το οποίο δενέπρεπε να ανοιχτεί. Όμως η Πανδώρα δεν υπάκουσε από περιέργεια και το άνοιξε μ’ αποτέλεσμα να  σκορπιστούν όλες οι συμφορές στη γη. Η Πανδώρα κατάφερε να κλείσει το κουτό κλείνοντας μέσα την ελπίδα. Η Πανδώρα ήταν η πρώτη θνητή γυναίκα στη γη.  

Ο Προμηθέας τιμωρείτε από το Δία και στέλνεται στον Καύκασο όπου ο Ήφαιστος τον καρφώνει με τις αλυσίδες στο βουνό και ένας αετός θα τρώει την ημέρα το συκώτι του αθάνατου Προμηθέα και τη νύχτα αυτό μεγάλωνε. Ελευθερωτής του ήταν ο Ηρακλής μετά από χρόνια σκότωσε με το βέλος του τον αετό και έβγαλε τις αλυσίδες από τον Τιτάνα Προμηθέα.