Μαζί θα περάσουμε τον χειμώνα» είπε το έλατο, Μάνος Κοντολέων

Στη δεύτερη συνάντησή της, Παρασκευή 2-12-2016, στη  Παιδική Λέσχη Ανάγνωσης, της Βιβλιοθήκης Λιβαδειάς, διαβάστηκε και επεξεργάστηκε η τρυφερή  χριστουγεννιάτικη ιστορία, "Μαζί θα περάσουμε τον χειμώνα» είπε το έλατο, από το βιβλίο του Μάνου Κοντολέων  με τίτλο «Ιστορίες για τα δικά μου Χριστούγεννα».

 

« Το καλοκαίρι πέρασε ήρθε το Φθινόπωρο τα πουλιά έφυγαν για τις ζεστές χώρες αλλά κάποια μικρά πουλιά ξέμειναν είτε γιατί ήταν τραυματισμένα στις φτερούγες του από κάποιον κυνηγό, είτε γιατί κάποια ξεχάστηκαν παίζοντας στα γάργαρα νερά του ποταμού και κάποια άλλα θεώρησαν ότι ο χειμώνας αργεί ακόμα.  Αλλά ο χειμώνας ήρθε και μαζί του ήρθε το κρύο, γι’ αυτό τα πουλάκια έψαχναν  να βρουν ένα δέντρο για να προστατευτούν στα φύλλα του. 

Πέταξαν μέχρι την πλαγιά και βρήκαν μιαν ακακία και της ζήτησαν να περάσουν το χειμώνα στα κλαδιά της. Αυτή όμως δεν  τα δέχτηκε και τα έδιωξε γιατί θα τη λέρωναν με τις κουτσουλιές της.

« Πόσο σκληρός μπορεί να γίνει κάποιος που μόνο την ομορφιά του σκέφτεται» είπαν τα πουλιά και έφυγαν για να πάνε αλλού. 

Βρήκαν ένα πλατάνι δίπλα σε ένα ποτάμι αλλά και αυτό τα έδιωξε γιατί με τις φωνές τους θα έκαναν θόρυβο και δεν θα άκουγε το γάργαρο νερό που κυλούσε στις ρίζες τους. 

«Πόσο άκαρδος μπορεί να γίνει κάποιος που μόνο μια ομορφιά έχει μάθει να γνωρίζει», είπαν τα πουλιά και έφυγαν. 

Πέταξαν πιο ψηλά στο βουνό και βρήκαν μια καστανιά αλλά ούτε και αυτή τα δέχτηκε γιατί φοβόταν ότι θα τις κατέστρεφαν τα κάστανά της.

 «Πόσο άσπλαχνος μπορεί να γίνει κάποιος που μόνο ό,τι ο ίδιος έχει φτιάξει θεωρεί ότι αξίζει».

 Τα πουλιά πέταξαν μακριά και έφτασαν στην κορυφή του βουνού και τότε άκουσαν μια  φωνή να τους ρωτά που πάνε τόσο βιαστικά. Στην αρχή φοβήθηκαν να της απαντήσουν αλλά το έλατο, γιατί αυτό ήταν το δέντρο που τους μίλησε, τα ενθάρρυνε και του είπαν ότι ζητάνε κάποιο δέντρο για να περάσουν το χειμώνα τους. Και αυτό αμέσως τους είπε ότι μπορούν εδώ να μείνουν στα κλαδιά του και να περάσουν το χειμώνα μαζί του.

 

 «Πόση χαρά μπορεί να πάρει και να δώσει αυτός που ανοίγει την αγκαλιά του σε ένα άλλον». 

 Και έτσι πέρασαν τα πουλιά το χειμώνα παρέα με το έλατο……..

 

Ο χειμώνας ήρθε και μια μέρα όλα βάφτηκαν άσπρα, μόνο ένα δέντρο ξεχώριζε γιατί είχε στα κλαδιά του πολύχρωμα στολίδια, ήταν τα πολύχρωμα πουλιά που περνούσαν το χειμώνα μαζί του.

Ήταν το πρώτο έλατο που γιορτινά στολίστηκε από τα πουλιά. Από τότε πήραν τη συνήθεια και οι άνθρωποι και την κάνανε δική τους

Στη συνέχεια τα παιδιά μιλώντας για ντα έθιμα των Χριστουγέννων και ιδιαίτερα του χριστουγεννιάτικου δέντρου έμαθαν την ιστορία του, που ξεκινά από πολύ παλιά και φτάνει στις μέρες μας. 

Ζωγράφισαν το δικό τους χριστουγεννιάτικο δέντρο, στο φυλλάδιο που είχε γραφτεί περιληπτικά η ιστορία αλλά και η ιστορία του χριστουγεννιάτικου δέντρου. 

Έκλεισε και η δεύτερη συνάντησή μας λέγοντας πως πέρασαν με μια λέξη. Ακούστηκαν οι λέξεις: φανταστικά, τέλεια, ωραία, υπέροχα, εκπληκτικά καταπληκτικά, ενδιαφέρον. 

Στο τέλος παιδιά και οι εμψυχώτριες, Νιαβή Βασιλική και Γιώτα Νταλιάνη, ευχηθήκαμε καλές γιορτές, ευτυχισμένος ο καινούριος χρόνος και καλή αντάμωση τη νέα χρονιά, 2017

Ειρεσιώνη: πρόγονος του χριστουγεννιάτικου δέντρου

 Στην  αρχαία Ελλάδα  τα παιδία Άνοιξη και Φθινόπωρο έλεγαν τα κάλαντα κρατώντας στα χέρια τους  ένα κλαδί ελιάς ή δάφνης,  την «Ειρεσιώνη», για να ευχαριστήσουν τον θεό Απόλλωνα, αλλά και τη θεά Δήμητρα. Το Φθινόπωρο για να ευχαριστήσουν τους θεούς για την σοδειά που τους χάρισαν την Άνοιξη για να τους παρακαλέσουν να πάει καλά η νέα τους σοδειά.

Η «Ειρεσιώνη» σύμφωνα αρχαία κείμενα, ήταν ένα  κλαδί ελιάς η αγριελιάς στολισμένος με γιρλάντες από μαλλί λευκό και κόκκινο και έφερε κρεμασμένα τους πρώτους φθινοπωρινούς καρπούς σύκα, καρύδια, αμύγδαλα, κάστανα, δημητριακά, εκτός μήλου και αχλαδιού. Κρεμούσαν επίσης μικρά μπουκαλάκια  από λάδι και κρασί. Τα παιδιά με την Ειρεσιώνη στο χέρι γυρνούσαν από σπίτι σε σπίτι έλεγαν τους ύμνους- κάλαντα- και έπαιρναν φιλοδώρημα από τον νοικοκύρη ή την κυρά του σπιτιού.

•         Επίσης οι αρχαίοι Κρήτες στόλιζαν το «Ιερό Δέντρο» προς τιμήν της Μεγάλης θεάς, της Γαίας.  
•          Σύμφωνα με την μυθολογία, το έθιμο καθιερώθηκε από τον Θησέα, όταν ξεκίνησε για την Κρήτη για να σκοτώσει τον Μινώταυρο. Πηγαίνοντας στην Κρήτη , σταμάτησε στην Δήλο, όπου έκανε θυσία στον Απόλλωνα, λέγοντας ότι, σε περίπτωση που κερδίσει την μάχη με τον Μινώταυρο, θα του πρόσφερε στολισμένα κλαδιά ελιάς για να τον ευχαριστήσει. Επιστρέφοντας στην πατρίδα του, ο Θησέας εκπλήρωσε τη υπόσχεσή του καθιερώνοντας τον έθιμο της «Ειρεσιώνης».

Οι Έλληνες που ταξίδευαν πολύ το μετέδωσαν στους Βόρειους λαούς, οι οποίοι λόγω έλλειψης ελαιοδέντρων, στόλιζαν κλαδιά από τα δέντρα που φύονταν στις περιοχές τους, όπως είναι τα έλατα.

Στόλιζαν πρώτα τα έλατα στους ναούς τους με καρπούς, τρόφιμα, ρούχα, πολύ αργότερα προστέθηκαν φωτάκια και διάφορα χρωματιστά στολίδια.  Μετά από το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο το στολισμένο δέντρο μπήκε σιγά σιγά στα σπίτια. Στην Ελλάδα το πρώτο χριστουγεννιάτικο δέντρο στολίστηκε από το βασιλιά Όθωνα, το 1833, στα ανάκτορα στο Ναύπλιο.