Λιχαδονήσια

Οι Λιχάδες ή Λιχαδονήσια είναι συστάδα 7 και περισσοτέρων μικρών νησίδων στα βορειοδυτικά της Εύβοιας, μεταξύ του Μαλιακού  και του Βόρειου Βοιωτικού Κόλπου. Βρίσκονται μεταξύ του οικισμού της Λιχάδαςαπό την πλευρά της Εύβοιας, και των Καμένων Βούρλων από την πλευρά της Φθιώτιδας. Οφείλουν το όνομά τους στον πιο κάτω μύθο:

Μια φορά, ο Ηρακλής και η Δηιάνειρα ήθελαν να περάσουν ένα ποτάμι. Ο Κένταυρος Νέσσος έκανε τον περαματάρη, αλλά μπορούσε να μεταφέρει στη ράχη του έναν άνθρωπο κάθε φορά. Πέρασε λοιπόν πρώτα τον Ηρακλή, και μετά επέστρεψε στην άλλη όχθη και πήρε στη ράχη του και τη Δηιάνειρα. Ο Κένταυρος όμως προσπάθησε να την απαγάγει. Ο Ηρακλής, βλέποντάς τους από την άλλη όχθη του ποταμού, σημάδεψε καλά με το τόξο του  και τραυμάτισε καίρια τον Νέσσο με ένα βέλος του που ήταν βουτηγμένο στο δηλητηριώδες αίμα της Λερναίας Ύδρας. Ο Νέσσος, πεθαίνοντας, έδωσε μια ποσότητα από το αίμα του στη Δηιάνειρα λέγοντάς της πως, όταν την απιστήσει κάποτε ο Ηρακλής, θα τον ξανάφερνε κοντά της αλείφοντας τον χιτώνα του με αυτό.

Μετά από χρόνια λοιπόν, όταν η Δηιάνειρα υποπτεύθηκε ότι ο Ηρακλής ερωτεύθηκε την Ιόλη, άλειψε με το αίμα του Κενταύρου τον χιτώνα του. Ο Ηρακλής, φορώντας τον, καταλήφθηκε μετά από λίγο από τρομερούς πόνους, ο χιτώνας κόλλησε επάνω του και του έκαιγε τις σάρκες. Θεώρησε υπεύθυνο για το κακό που τον βρήκε το Λίχα, για αυτό και τον έπιασε και τον έριξε στον Ευβοϊκό κόλπο. Το σώμα του είναι τα Λιχαδονήσια. Ο Ηρακλής στην απόγνωσή του επάνω έτρεξε στις Θερμοπύλες, στις πηγές με τα δροσερά νερά,  για να σωθεί. Βούτηξε στα νερά αλλά δεν ανακουφίστηκε. Από τότε τα νερά αναβλύζουν ζεστά και έχουν μια χαρακτηριστική μυρωδιά, τη μυρωδιά του καμένου σώματος του Ηρακλή.  Στη συνέχεια αφού  δεν μπορούσε να αντέξει τους φριχτούς πόνους σκαρφάλωσε στην Οίτη. Συγκέντρωσε  ξύλα στην κορυφή του όρους και παρακάλεσε τον Φιλοκτήτη να ανάψει πυρά, πάνω στην οποία ανέβηκε για να καεί. Όμως τελευταία στιγμή ένα σύννεφο τον πήρε και τον ανέβασε στον Όλυμπο. Μέχρι σήμερα, η υψηλότερη κορυφή της Οίτης ονομάζεται «Πυρά». Η Δηιάνειρα, μαθαίνοντας το γεγονός αυτό, αυτοκτόνησε. Ο τάφος της βρισκόταν στους πρόποδες της Οίτης, κοντά στην Ηράκλεια ή, σύμφωνα με άλλη παράδοση, στο Άργος.