Οι εννέα Ελικωνιάδες Μούσες

Όταν ο  Δίας,  γιόρταζε το γάμο του με τη Ρέα, ρώτησε τους καλεσμένους του, τους άλλους θεούς, αν τους έλειπε τίποτα. Εκείνοι τότε του απάντησαν πως θα έπρεπε να φτιάξει κάποιες θεότητες που θα υμνούσαν τον Δία με στίχους και μουσική αντάξια των κατορθωμάτων και του μεγαλείου του.

Ο  Δίας, ο πατέρας των θεών και των ανθρώπων, κάποτε είδε την  πανέξυπνη Τιτανίδα Μνημοσύνη, κόρη του Ουρανού και της Γης,  και θαμπώθηκε από την αξεπέραστη ομορφιά της, την ξεγέλασε  και κοιμήθηκε μαζί της για εννιά διαδοχικές νύχτες. Ένα χρόνο μετά η Μνημοσύνη γέννησε εννιάδυμα, στην Πιερία, κοντά στον  κορυφή του Ολύμπου: εννιά κόρες, τις Κλειώ, Ευτέρπη, Θάλεια, Μελπομένη, Ερατώ, Τερψιχόρη, Πολύμνια, Ουρανία, Καλλιόπη, που τις μάγευε όλες η μουσική, η ποίηση και που από τότε αποτέλεσαν μια λαμπρή χορωδία. 

Η Μνημοσύνη τις έδωσε στη Νύμφη Εύφημη να τις μεγαλώσει και όρισε δάσκαλό τους τον Απόλλωνα. Μεγάλωσαν έγιναν πολύ έξυπνες και και ωραιότατες, δεν τις ενδιέφεραν οι ανθρώπινες ασχολίες, γι’ αυτό   αναζητούσαν έναν ήσυχο τόπο για να αφιερωθούν στις πνευματικές τους αναζητήσεις.

Ο Απόλλωνας τις έφερε στο μεγάλο και όμορφο βουνό, τον Ελικώνα, στην τοποθεσία που ήταν και ο παλαιότερος βωμός του Δία, δίπλα στην πηγή την Ιπποκρήνη, γι’ αυτό και ονομάστηκαν Ελικωνιάδες Μούσες αλλά  και Πιερίδες Μούσες επειδή γεννήθηκαν στην Πιερία.

Περνούσαν τον περισσότερο καιρό τους με τον Απόλλωνα. Αυτός έπαιζε τη λύρα του και ολόγυρά του κάθονταν οι Μούσες τραγουδώντας και παίζοντας και αυτές μουσικά όργανα. Ο Απόλλωνας επειδή διηύθυνε τη χορωδία τους ονομαζόταν και Μουσαγέτης- «ηγέτης» -διευθυντής των Μουσών.

Ό,τι έψαλλαν ήσαν ύμνοι στο θεό και πατέρα τους Δία. Πολλές μέρες περνούσαν και στον Παρνασσό, επειδή και αυτό το βουνό ήταν θεϊκό και βρισκόταν εκεί το μεγάλο μαντείο του Απόλλωνα. 

Έκαναν περιπάτους και λούζονταν στις πηγές Ιπποκρήνη και  Αγανίππη και στους ποταμούς Ολμειό και Περμησό.

Η πηγή Αγανίππη πήρε το όνομά της από τη νύμφη Αγανίππη, που  ήταν κόρη του ποταμού Περμησσού που έχει τις πηγές του στον Ελικώνα.  

Οι Μούσες τραγούδησαν για να γιορταστούν οι γάμοι της Θέτιδας με τον Πηλέα και της Αρμονίας με τον Κάδμο. Τραγούδησαν ακόμη θρηνητικά στην ταφή του Αχιλλέα.

 Ο Πλάτωνας αναφέρει τον εξής μύθο: όταν γεννήθηκαν οι Μούσες και μαζί τους η ποίηση και η μουσική, κάποιοι θνητοί γοητεύθηκαν τόσο πολύ, που συνεχώς τραγουδούσαν, ξεχνούσαν να φάνε και να πιούνε κι έτσι πέθαιναν σιγά σιγά, χωρίς να υποφέρουν. Απ' αυτούς κατάγονται τα τζιτζίκια, που είναι προστατευόμενα των Μουσών και που συνεχώς τραγουδούν ξεχνώντας πείνα, δίψα και κούραση, μέχρι να πεθάνουν.