Το κόψιμο
της βασιλόπιτας είναι κάποια από τα αρχέγονα έθιμα που επιβιώνουν στις μέρες μας.
Η αναζήτηση
για τις ρίζες του εθίμου της βασιλόπιτας, μας οδηγεί πίσω, στην αρχαιότητα,
στις προσφορές άρτου των αρχαίων προγόνων μας, προς τους
θεούς, κατά τη διάρκεια εορτών. Οι Αρχαίοι Έλληνες προσέφεραν στους θεούς σε κάθε μεγάλη καμπή του χρόνου ή της
ζωής τους «εορταστικούς άρτους». ..

Οι κυνηγοί,
για να έχουν πλούσιο κυνήγι αφιέρωναν παρόμοια ψωμάκια στη θεά Άρτεμη, την
προστάτιδα του κυνηγιού.

Ο λαογράφος
Φίλιππος Βρεττάκος στο βιβλίο του “Οι δώδεκα μήνες του έτους και αι κυριώτεραι
εορταί των” αναφέρει:

Επίσης
υπάρχουν αναφορές ότι παρόμοιοι άρτοι δίνονταν και κατά την
διάρκεια της Αρχαιοελληνικής εορτής των «Κρονίων» και αργότερα των ρωμαϊκών
«Σατουρναλίων».Οι Ρωμαίοι υιοθέτησαν τις συνήθειες των Αρχαίων Ελλήνων.
Στα
Σατουρνάλια, γιορτή των Ρωμαίων αφιερωμένη στο θεό Σατούρνου, ο οποίος
αντιστοιχεί στον ελληνικό θεό Κρόνο και τον θεωρούσαν θεό της γονιμότητας,
καθιέρωσαν τυπικές θυσίες και διάφορα έθιμα, όπως την ανταλλαγή μικρών
δώρων, υπαίθριες αγορές και τυχερά παιχνίδια ακόμα και για τους δούλους.
Ανάμεσα στα
έθιμα της γιορτής ήταν και η συνήθεια να ζυμώνουν πλακούντες, που στη
συνέχεια τους έτρωγαν, για να πάρουν δύναμη.
Οι
πλακούντες ήταν οι μακρινοί πρόγονοι των πιτών και των κέικ. Η ζύμη τους ήταν
παρόμοια με τη ζύμη των ψωμιών, αλλά ήταν εμπλουτισμένη με γάλα, λίπος,
μυρωδικά, μπαχαρικά κ.α.

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου