«Μαζί θα περάσουμε το χειμώνα» είπε το έλατο.

Την Παρασκευή 11-12 2015 ήταν η προγραμματισμένη συνάντηση της Παιδικής Λέσχης Ανάγνωσης στον τρίτο όροφο της Βιβλιοθήκης Λιβαδειά. Και να που ή ημέρα έφτασε και όλα τα παιδιά της ομάδας έρχονταν με ένα χαμόγελο ρωτώντας «τι θα διαβάσουμε σήμερα»;

Σε αυτή την συνάντηση διαβάσαμε την τρυφερή ιστορία από το βιβλίο του Μάνου Κοντολέων «Ιστορίες για τα δικά μου Χριστούγεννα» με τίτλο «Μαζί θα περάσουμε τον χειμώνα» είπε το έλατο.

« Το καλοκαίρι πέρασε ήρθε το Φθινόπωρο τα πουλιά έφυγαν για τις ζεστές χώρες αλλά κάποια μικρά πουλιά ξέμειναν είτε γιατί ήταν τραυματισμένα στις φτερούγες του από κάποιον κυνηγό, είτε γιατί κάποια ξεχάστηκαν παίζοντας στα γάργαρα νερά του ποταμού και κάποια άλλα θεώρησαν ότι ο χειμώνας αργεί ακόμα.  Αλλά ο χειμώνας ήρθε και μαζί του ήρθε το κρύο, γι΄ αυτό τα πουλάκια έψαχναν  να βρουν ένα δέντρο για να προστατευτούν στα φύλλα του.

Πέταξαν μέχρι την πλαγιά και βρήκαν μιαν ακακία και της ζήτησαν να περάσουν το χειμώνα στα κλαδιά της. Αυτή όμως δεν  τα δέχτηκε και τα έδιωξε γιατί θα τη λέρωναν με τις κουτσουλιές της. « Πόσο σκληρός μπορεί να γίνει κάποιος που μόνο την ομορφιά του σκέφτεται» είπαν τα πουλιά και έφυγαν για να πάνε αλλού.

Βρήκαν ένα πλατάνι δίπλα σε ένα ποτάμι αλλά και αυτό τα έδιωξε γιατί με τις φωνές τους θα έκαναν θόρυβο και δεν θα άκουγε το γάργαρο νερό που κυλούσε στις ρίζες τους. 
«Πόσο άκαρδος μπορεί να γίνει κάποιος που μόνο μια ομορφιά έχει μάθει να γνωρίζει», είπαν τα πουλιά και έφυγαν.

Πέταξαν πιο ψηλά στο βουνό και βρήκαν μια καστανιά αλλά ούτε και αυτή τα δέχτηκε γιατί φοβόταν ότι θα τις κατέστρεφαν τα κάστανά της. «Πόσο άσπλαχνος μπορεί να γίνει κάποιος που μόνο ό,τι ο ίδιος έχει φτιάξει θεωρεί ότι αξίζει».

Τα πουλιά πέταξαν μακριά και έφτασαν στην κορυφή του βουνού και τότε άκουσαν μια  φωνή να τους ρωτά που πάνε τόσο βιαστικά. Στην αρχή φοβήθηκαν να της απαντήσουν αλλά το έλατο, γιατί αυτό ήταν το δέντρο που τους μίλησε, τα ενθάρρυνε και του είπαν ότι ζητάνε κάποιο δέντρο για να περάσουν το χειμώνα τους. Και αυτό αμέσως τους είπε ότι μπορούν εδώ να μείνουν στα κλαδιά του και να περάσουν το χειμώνα μαζί του. «Πόση χαρά μπορεί να πάρει και να δώσει αυτός που ανοίγει την αγκαλιά του σε ένα άλλον».  Και έτσι πέρασαν τα πουλιά το χειμώνα παρέα με το έλατο……..

Ο χειμώνας ήρθε και μια μέρα όλα βάφτηκαν άσπρα, μόνο ένα δέντρο ξεχώριζε γιατί είχε στα κλαδιά του πολύχρωμα στολίδια, ήταν τα πολύχρωμα πουλιά που περνούσαν το χειμώνα μαζί του. Ήταν το πρώτο έλατο που γιορτινά στολίστηκε από τα πουλιά. Από τότε πήραν τη συνήθεια και οι άνθρωποι και την κάνανε δική τους»

Ακολούθησε συζήτηση, ζωγραφίσαμε κάρτες χριστουγεννιάτικες, τραγουδήσαμε τα κάλαντα  και κλείσαμε με ευχές για καλές γιορτές και ευτυχισμένος ο καινούριος χρόνος. Ανανεώσαμε  το ραντεβού μας  για την καινούρια χρονιά. Έφυγαν χαμογελώντας!