Η κατστροφή των αποστραγγιστικών έργων των Μινύων στην Κωπαΐδα

Μετά την μεγάλη έκρηξη της Θήρας, το1630 π.Χ. ακολούθησαν σεισμοί που προκάλεσαν πολλές αναστατώσεις στον Μινωικό και εν γένει στον Ελλαδικό πολιτισμό, όπως και στο Μινυακό. Οι σεισμοί πιθανόν έφραξαν τις καταβόθρες και παραμελήθηκε πλέον η συντήρηση των έργων, καναλιών και αναχωμάτων.
Περί το 1200 π.Χ. η πεδιάδα είχε μετατραπεί σε μια τεράστια λίμνη κατακλύζοντας πόλεις, καλλιέργειες και κααστρέφοντας τα έργα των Μινυών. Στην Κλασσική και Ελληνιστική εποχή ήταν γνωστή η λίμνη για τα πελώρια χέλια της και τα καλάμια για την κατασκευή αυλών. Ο Στράβων τη χαρακτηρίζει ως «αμφίβιον φύσιν» με 66 πόλεις, μικρές και μεγάλες, γύρω της.   

Η εξαφάνιση των Μινυών και του πολιτισμού τους, σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία, συνδέεται με την καταστροφή των έργων τους από το Θηβαίο Ηρακλή. Οι Θηβαίοι δεν μπορούσαν πλέον να ανεχθούν την δόξα των Μινυών και τους έκαιγε η επιθυμία να αρπάξουν τα πλούτη τους. Πίστευαν ότι δε θα ήσαν σε θέση να αντιμετωπίσουν οι Ορχομένιοι με τα χρυσά σανδάλια το δυνατό τους στρατό.

Σε μια γιορτή του Ογχηστίου Απόλλωνα ο ηνίοχος που οδηγούσε το άρμα του Μενήκου πέταξε μια πέτρα και σκότωσε τον Κλύμενο, το βασιλιά του Ορχομενού. Ο Κλύμενος είχε τέσσερα παιδιά: τον Εργίνο, τον Τροφώνιο, τον Πύλεο και τον Αζέα.

Στο θρόνο του Ορχομενού ανέβηκε ο εικοσάχρονος γιος του ο Εργίνος, ο οποίος κήρυξε πόλεμο στους Θηβαίους και τους νίκησε. Τους υποχρέωσε να πληρώνουν κάθε χρόνο στην πόλη του Ορχομενού φόρο 100 βόδια για είκοσι χρόνια.

Όταν γύρισε ο Ηρακλής στη Θήβα, από τα ταξίδια του, συνάντησε τους ανθρώπους του Εργίνου, που είχαν πάει να εισπράξουν τους φόρους. Τους έπιασε, τους έδεσε τα χέρια πίσω από το λαιμό, τους έκοψε τις μύτες και τα αυτιά και τους έστειλε στον Εργίνο. Εκείνος βέβαια δεν κάθισε με σταυρωμένα τα χέρια, εξόπλισε στρατό και άρχισε τον πόλεμο με τους Θηβαίους.

Τότε ο Ηρακλής έφραξε με πέτρες και δέρματα ζώων την καταβόθρα που είχαν φτιάξει οι Μινύες στο Νέο Κόκκινο. Με το τέχνασμα αυτό ο Ηρακλής κατάφερε να καταστρέψει, σιγά σιγά όλα, τα αποξηραντικά έργα, που με τόση τέχνη είχε φτιάξει ο βασιλιάς Ορχομενός. Πιθανότατα το σφράγισμα του σπηλαίου, η υπερχείλιση και η πλημμύρα της πεδιάδας να έγινε γύρω στο 13^ο αι. π.Χ

Σαν σημάδι αυτού του γεγονότος οι κάτοικοι του Νέου Κόκκινου δείχνουν τη Γροθιά του Ηρακλή στην οροφή της Μεγάλης Καταβόθρας καθώς και το κομμάτι που έπεσε και την έφραξε και που μπορεί κάποιος να το δει και σήμερα στην είσοδο.

Ο Ηρακλής θεωρείται ο μεγάλος υδραυλικός μηχανικός της εποχής του οποίου οι περισσότεροι άθλοι έχουν σχέση με υδραυλικά έργα, όπως η εκτροπή του Αχελώου, οι Στυμφαλίδες Όρνιθες στη λίμνη Στυμφαλία, στο Φενεό της Κορινθίας, οι στάβλοι του Αυγείου, η Λερναία Ύδρα στο Άργος κ. ά.