Πρώτος άθλος: το Λιοντάρι της Νεμέας (10)

Στη Νεμέα, που βρίσκεται στην Πελοπόννησο, και συγκεκριμένα στο νομό Κορινθίας, υπήρχε ένα φοβερό και τρομερό λιοντάρι που σύμφωνα με το μύθο, σκότωνε ανθρώπους, κατάστρεφε τα σπαρτά και τις περιουσίες των ανθρώπων.Πατέρας του ήταν ο Τυφώνας και μητέρα του η Έχιδνα.  Κανένας δεν είχε καταφέρει να το σκοτώσει. Έτσι έστειλε ο Ευρυσθέας τον Ηρακλή για να το σκοτώσει. Μέρες ολόκληρες έψαχνε ο Ηρακλής να βρει το λιοντάρι σε βουνά, δάση και χαράδρες, αλλά το λιοντάρι πουθενά. Επιτέλους ένα πρωί στάθηκε τυχερός και βρήκε τα ίχνη του πάνω στο χώμα και τα ακολούθησε μέχρι που έφτασε σε μια πηγή. Αμέσως πήρε τα βέλη του και του έριξε το πρώτο, το λιοντάρι ατάραχο, δεν ένιωσε τίποτα. Ρίχνει και δεύτερο βέλος, που το βρίσκει στο στήθος. τίποτα και αυτή τη φορά, το βέλος πέφτει σπασμένο στη γη... Εκείνη τη στιγμή το λιοντάρι σηκώνει το κεφάλι του και αντικρίζει τον Ηρακλή. Τα μάτια του αγρίεψαν, οι τρίχες του σηκώθηκαν και με ένα πήδημα βρέθηκε κοντά του. Ο Ηρακλής πέταξε το τόξο του στη γη και άρπαξε το ρόπαλό του και το κατέβασε στο κεφάλι του με δύναμη. Το ζώο ζαλίστηκε και τότε ο Ηρακλής το άρπαξε και το έριξε κάτω στο χώμα. Ύστερα έσφιξε τα χέρια του γύρω από το λαιμό του και τον τσάκισε. Το λιοντάρι σπαρτάρισε για λίγο και έμεινε ακίνητο. Ο μύθος λέει ότι μετά έγδαρε το λιοντάρι, πήρε το δέρμα του και αφού το στέγνωσε το φόρεσε και έβαλε τη λιονταροκεφαλή στο κεφάλι του. Πανύψηλος και γεροδεμένος καθώς ήταν προκαλούσε το φόβο σε όποιον τον έβλεπε. Μόλις τον είδε ο Ευρυσθέας κόντεψε να πάθει συγκοπή από την τρομάρα του. Άλλος μύθος λέει ότι το δέρμα του λιονταριού που φορούσε ήταν από το λιοντάρι του Κιθαιρώνα, που είχε σκοτώσει πριν πάει στον Ευρυσθέα.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ

 Ο κάμπος της Νεμέας ήταν και είναι μια στενή κοιλάδα ανάμεσα σε τρία βουνά, τον Τρικάναρο, τον Απέσα και τον Τρητό. Ο χείμαρρος της Νεμέας, που χύνεται στον Κορινθιακό κόλπο μοιάζει με φίδι που σέρνεται στα στενά των Δερβενακίων. Εκεί στα παλιά χρόνια ήταν μια πόλη η "Κλεωναί", ακόμη και σήμερα σώζονται κυκλώπεια τείχη.

Αυτός ο χείμαρρος το χειμώνα γινόταν ορμητικός και μαζί με το νερό κουβαλούσε πέτρες, λάσπη, δέντρα και ό,τι άλλο έβρισκε στην πορεία του και έπνιγε ζώα, ανθρώπους και καλλιέργειες, καταστρέφοντας κόπους των κατοίκων και ρημάζοντας ό,τι έφτιαχναν, γι' αυτούς και τα ζώα τους. Το καλοκαίρι ήταν στεγνός και δε βοηθούσε καθόλου τους ανθρώπους στο πότισμα των καλλιεργειών τους αλλά και των κοπαδιών τους. Πήγε λοιπόν ο Ηρακλής εκεί και με τα υδραυλικά έργα που έκανε απάλλαξε τους κατοίκους από το "ορμητικό λιοντάρι" που δεν ήταν τίποτε άλλο από τον ορμητικό χείμαρρο της Νεμέας.