Εισαγωγή στην Ελληνική Αστρονομκή Μυθολογία

 

Ας φανταστούμε τον άνθρωπο των σπηλαίων  τα βράδια, μετά από ένα πλούσιο δείπνο, που το εξασφάλισε με πολύ κόπο να κάθεται  στην είσοδο της σπηλιάς του και να αναρωτιέται τι είναι εκείνα  τα φωτεινά φωτάκια  πάνω από το κεφάλι του στον σκοτεινό ουρανό. Η ερώτηση αυτή συνέχιζε να βασανίζει τους ανθρώπους, οι οποίοι όλο και περισσότερο τους απασχολούσε, καθώς οργάνωναν την κοινωνία τους και έκαναν ευκολότερη την επιβίωσή τους.

Πολλοί αρχαίοι λαοί πολιτισμοί, όπως οι Έλληνες, οι Αιγύπτιοι, οι Κινέζοι κτλ,  ασχολήθηκαν με τ’ αστέρια και μελέτησαν τις θέσεις και τις κινήσεις τους κι ας μην καταλάβαιναν τη φύση τους. Η άγνοια αυτή τους ανάγκασε να προσδώσουν στα ουράνια σώματα θεϊκές ή μαγικές ιδιότητες και να δημιουργήσουν πολύπλοκους  και θαυμαστούς μύθους.  

Μύθους που αναφέρονταν σε φιλικά και αγαπημένα πρόσωπα ή ισχυρούς θεούς και ήρωες, που η παράδοση τους ήθελε αθανάτους και δυνατούς να ελέγχουν και να κατευθύνουν τις τύχες των ανθρώπων από ψηλά. Έτσι γεννήθηκε η Ελληνική Αστρονομική Μυθολογία, αυτό το θαυμαστό παραμύθι των άστρων.

Σήμερα εξακολουθούμε να χρησιμοποιούμε τους αστερισμούς, όχι βέβαια γιατί πιστεύουμε ότι τ΄ αστέρια τους  έχουν κάποια φυσική ή μαγική  ιδιότητα μεταξύ τους αλλά για τοπογραφικούς λόγους. 

Στην επίσημη ονοματολογία των αστερισμών υπάρχουν 48 αναγνωρισμένοι από τους αρχαίους Έλληνες αστερισμοί με ονόματα που οι ίδιοι τους έδωσαν. Τα περισσότερα λαμπρά αστέρια αυτών των αστερισμών διατηρούν ακόμα τα ελληνικά ονόματα της αρχαιότητας.